Xeyalperestlik heddinden artiq olanda – bir sel kimi her sheyi basib buruyur, oz icherisine qerq edir.Vay o adamin halina ki, fikrin yuksek zirvelerini buraxaraq ozunu tamami ile xeyala hesr edir. O ele zenn edir ki bu veziyyetden asanliqla canini qurtaracaq: o ozunu inandirir ki, netice etibari ile bunlar eyni sheydir. O, yalandir! Tefekkur zehnin ishidir, xeyalperestlik onun zovqudur. Fikri xeyalla evez etmek – yemek yerine zeher qebul etmek demekdir.
Eger adamda xeyala dalmaq uchun evden chixmaq verdishi emele gelibse ele bir gun gelecek ki, o, evdev ozunu suya atmaq uchun chixacaq.
Goz onunde olmayan adamin xatiresi qelbin qaranliq, derin gushlesinde alishib yanir. Bu adamin bir daha qayidib gelmesine umud ne qeder az ise – onun xatiresi de bir o qeder ishiqlanir. Seven ve iztirab cheken qelb ulvidir.
Viktor Huqo –“Sefiller”(Les Miserables)